Senin siyah saçlarının rengi kararmış geceden rengini alsada
yüzündeki güzelliğin zifiri karanlıktan parlayan yıldız misali
kararmış bulutların içindeki yarınların aydınlığın ışığı olacağına inadım
kalbimin gözleri sevmekten gör olmuş olabilir belki ama sana inancım asla değişmedi.
Gece seni sayıklarken ansızın dolunay oluyordun
bulutlar kararıp seni yağacağını düşünürken
öylece gökyüzü donuyordu ve gök kuşağı rengin güzelliği
ebruli sanatın bin bir rengine dönüşüyorsun.
Coşmuş bu gönül feryat etsede sen ele kapılmışsın bir kere
bir sızı bir gönül sancısı oluyordun sabah aydınlanacak rengini senden alacak
siyah saçın kadar bulutlar kararsada güneş bir gün doğacak
kurumuş tüm bozkırlar narin güllerle renklenip yeşillenecek elbet.
Sen sussan da ben suskun kalamam kapıldım bakışlarının azgın nehrine
kapıldım rüzgara dönüşen rengine kapıldım senin derya gibi yüreğine
ya boğulurum güzelliğinde yada bir ömür hayal ettiğimle yetinirim.
ama kesin olan tek gerçeklik var oda illa mutlu olurum seninle yada sensiz..! !
Kayıt Tarihi : 21.12.2014 20:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bilmem vardır belki

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!