Ebruli koza Şiiri - Müyesser Doğan

Kaç kez yaralandım.
Kaç kez yeniden yaşadım.
Düştüm ,kalktım
Kaç kez çaresizce ağladım.
Nefessiz kaldım derken seninle karşılaştım.
Sevmelere kıyamadığım.
Sesine sarılayım,gözlerinde tutsak olayım.
Bir Haziran akşamı,
Sağ elinin avucuna kalbimi bıraktım.
Herşey biter birgün
Herşeyin bir sonu var biliriz.
Ömrümde ağırlayabilsem keşke seni
Dualarım arındırsa varsa bir kusurum sana.
Korkuyorum...
Ellerin bir daha kavuşmaz sa ellerime.
Tebessümün gözlerime degmezse diye
Sen bir şehre vedasız ayrılıklarla bıraktığım.
Kırgınlıklarımı unuttum seninle
Affetttim tüm affedemediklerimi.
Bir kelebegin
Ebruli kozasından çıktığı o gün var ya hani
Herhangi bir nisan akşamında.
Tek bir günlük ömrüm olsa
Yine senin birtek senin yalnız senin olayım.
Sil baştan yazıyorum hayatı şimdi ,
Unuttum tüm yaşadıklarımı.
Seni bana yazıyorum
Hoşgeldin kaderime.
Farzet ki hiçbir zaman ayrılmıcak hayallerimiz.
Farzet ki
sarp yokuşlar da bırakmıcak birbirini ellerimiz.
Başka şehirlerin ışıkları aydınlatsa da gecelerimiz
Aynı yıldızlara bakacak derin bakışlarımız.
Şarkımız da iç geçiricez birbirimizden habersiz.
Vuslatın duasını edicez kim bilir kaç defa.
Yabancı bakışlardan kaçırıcam gözlerimi.
Yalnız senin olmanı dilicem her seferin de.
Duâ'm kabul olana dek
Senin olana dek.
Yalnız senin olana dek

1 Haziran 2022
Müyesser kurt