Aceleci yarınlardan medet uman
ikinci gün gibi şu an.
Serzenişte bulunacağım bir sen değil,
sıralamayacağım, yorulacağım,
çok şey var çok kişi.
Herkesin;
Gözümüzün önünde yaşanılanlara kör etme Tanrım!
Dibimizde kalan merhametten yoksun bırakma.
Gün ışığı yeryüzüne sızarken, gün görmemişlerin
ruhunun kapısını aralı bırak.
Aralı bırak ki, demlensin içimiz,
ortaya çıksın güzellikten nasibini alamayanlar.
Yarınlar izinsiz girer rüyana,
aralar usulca aklı selimliğini.
Fısıldar: "Çek kenarı gölgeni, düşürme umudun üstüne."
Uyan!
Köklerini sula,
kurumaya yüz tutmuş düşüncelerin.
Bazı yangınlar hiç dinmez.
Kimileri hep dünden kalma bugüne, sindirmez.
Her şey dün gibidir vicdanı olanın zihninde.
Bazıları lal olur acıdan, tek kelime etmez
ama içinde büyük bir nida.
Ve sizler bilin ki:
Dallarına umudu asalım dediğimiz ağaçlardan,
düşen bizmişiz çocukken.
Hemen ayaklanan, erken olgunlaşan.
Koskocaman olduk bir anda niyeyse.
Ben şimdi sürgüne giden yolda kimsesiz.
Ardımdakiler uğruna, yolları ev bark edinmiş.
Dur durak bilmiyor anlattıklarım,
anadan üryan yalnızlığımla
ellerinde kaldım.
Bir yalnızlığı büyütüyoruz seninle.
Günbegün çoğalan sessizliğimizde
yitiriyoruz evvel konuşmaları.
Yalnızlık büyüyor Cansever'in dediğinin aksine.
Dalıp gidiyorum büyüttüğümüz yalnızlığın
Yıllar yılı oldu, senden dünyaya doğru giden
bir tramvaydayım.
Hangi dizene rastlasam, etinle kemiğinle,
yükünle yanımdasın.
Şiirle, sözle, umutla ve direnmekle geçiyor zaman.
Kurulan her masada bir mısra döküldü
Dünle bugün arasında beklerken,
zamandan muaf edilmiş gibi duruyor insan.
Beklerken su dibini görmüyor saksının,
yolunu şaşırıyor karınca,
beklerken kendi tozunu atıyor kitabın sayfaları.
Payıma düşeni kim paylıyor muamma.
İnsan kendine çekiliyor usul usul,
soruyor?
Kendi etrafında kaç kere dönüyordu bir yara?
Uzaklardan yükselen bir ses:
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!