Üç kuruşa savrulan yargılar
paha biçilemez kesikler açtı başucundan tırnağa.
“Anlat!” Dedi iç ses,
sustu yalnızca hüviyetim.
Aklın kaldırımlarında zaten hep tektim.
Issız,
Sarı yaprakların yeryüzüne sitemini izlerken
hiç çekinmedim ben.
Sonbaharı sevdim, belki de adı
üstündedir,
son-bahardır.
Son kavuşmamdır bu sevginin gövdesinde.
Sanki yarın ellerin,
tuttukça ertesi güne bağlıyorsun,
güçleniyor, sızıyorum
zamanın arasına.
Anlar haykırdı durdu kendini,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!