Ebeler Şiiri - Kasım Kaplan

Köy ebesi yollarda, kışın, buzda, karlarda,
Gece gündüz dolanır, en soğuk havalarda.
Yağmur çamur altında, hele kar yağdığında,
Bazen yollar kapanır, gider katır sırtında.

Yok gecesi gündüzü, tam uyku bilmez gözü,
Onunla ışıklanır, geceleri gökyüzü.
Belki çok genç yaşında, bir hizmet yarısında,
Bazen kara saplanır, kalır dağın başında.

Bitmez onun çilesi, tüm evler ailesi,
Ev, ev gezer aranır, hastayı köy ebesi.
Onu bekler gebeler, onsuz doğmaz bebeler
Nerde olsa tanınır, köyde kentte ebeler.

Ebeler hepsi kutsal, ikinci bir annemiz,
Onlara saygı duyar çok severiz hepimiz.
Severler insanları, eğitir kadınları,
Kendileri yıpranır, kurtarır çok canları.