Karanlık zindanlarda açtım gözlerimi hayata.
Yanımda ne bir sevenim ne eşim ne de dostum...
Yıllardır kurumayan kanlı yaşım aksa da,
Terketmem bu zindanı, ben buralı oldum.
İstemem dinmesin yarin cefası gönlümde.
Sevmesin beni ne ağaçlar ne de kuşlar.
Bu yalnızlık oldukça harab ömrümde,
Ebediyyet bahçesinde beni cehennemlikler alkışlar.
Kayıt Tarihi : 21.12.2009 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!