Ebedi Yorgunluğum Şiiri - Canan Karatoğma

EBEDİ YORGUNLUĞUM

önce masallara inandım
masal bildiğim hayatta
yalanlarımda oldu,burnum hiç uzamadı
saçlarımı uzattım,kulelerime tırmanılmadı
kırmızı başlığımı taktım,kurtlardan kurtulamadım
cam renkli pabucumu merdivende bıraktım,bulup getiren olmadı
işte masallara bu yüzden kanmam artık ben…

az önce bez bebeğimi ayağımda sallarken
saçlarımın lülesini tarayıp
sek sek çizgilerinde taş kaydırırken
daha az önce küçük kıvırcık saçlı bir kızken,
baktım ki o kız beni yıllar önce terk etmiş
işte çocukluğuma bu yüzden dargınım ben….

bilirdim ki,gökyüzünde yollarını gözlediğim
kuşlar yalan söylemez…
gelecek dediler,yürektesin
canın cananısın dediler
kuşlar bana yalan söylediler…
işte kuşlara bu yüzden küskünüm ben…

kırmızı güle aşkın dilidir,
kokla,çek içine dediler
renginin canlılığında huzuru bul dediler
kırmızı gülün canımı yakan,
yüreğimi kanatan dikenlerinden hiç bahsetmediler,
işte kırmızı güllere bu yüzden kırgınım ben…

sabah baktığım aynalardan mutlu bir gülüş
hayata el sallayan ışıl ışıl bir umut beklerken
aynalar bana,
hüznün karasıyla çizilen bir çöküş
gözden süzülen bir damla kan gösterdiler,
işte aynalara bu yüzden bakamam ben…

sonra,unutup bütün kırgınlıkları
rüzgara bırakıp bütün dargınlıklarımı
elime aldığım kaleme sığındım
umut dedim,tasa yazdı
vuslat dedim,ayrılığı anlattı
su dedim,yazdığı ateşin alevleri yaktı
aşk dedim,kalemimin ucu kırıldı…
işte bu yüzden, en çokta bu yüzden,
hayatın içinde
ebedi yorgunluğum bu yüzden …

Canan KARATOĞMA