Ebedî Misafirlik Şiiri - Seyrani Göl

Dünyaya geldim,
yorgun bir yolcu gibi.
Bir odada kısa bir süre konaklayacağım sandım.

Zaman bana yatağını serdi,
hatıralar yorgan oldu üstüme.
Her gülüş bir çiçek,
her acı bir diken bıraktı elimde.

Ben kalıcı sandım kendimi,
ama zaman hatırlattı:
hiçbir ayak izi kalmazmış kumda,
dalga gelir, silermiş hepsini.

Hayaller kurdum,
güneşi avucuma sığdırmaya çalıştım.
Ama günler ağırlaştıkça,
her ışık biraz daha uzaklaştı.

Sevgiyle dokundum insanlara,
kaybolan her tebessümde bir parça kendimden eksildi.
Anladım ki her kalp,
zamanın rüzgârında savrulan bir yaprakmış.

İnsan,
zamanın hanında bir misafirmiş yalnızca.
Her adımı bir yankı,
her bakışı bir iz taşırmış meğer.
S.GÖL