Ebedi Edebi Unutkanlık

Ne hatırlarım artık adını,
Ne en son elimi tuttuğun yeri,
Ne de kokunu içime çektiğim son günü...
Ölünce unutuyormuş insan,
İstese de hatırlamıyormuş,
Elini son tutanın sıcaklığını...
Sızlamıyormuş burnun direkleri yokluğunda,
Terlemiyormuş artık avuçları,
Acıtmıyormuş onsuz aldığı nefes canını...
Ölünce unutuluyormuş,
Verilip de tutulmayan sözler,
Ölene kadar sevecekler...
Bak unuttum bile öldüğümü yokluğunda...
Alışamamışım kendi yokluğuma...
Boş bulunup yazmışım bunları...

02.09.2018