Ebabil Taşları Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

EBABİL TAŞLARI
İstikbalsiz hep yalnız mı kalacak?
Bir ömür aldatılacak hep yalnız mı yaşayacak?
Darda bırakılıp sensiz, ümitsiz mi solacak?
Gözyaşları sel, afet mi olacak?

Hissetmedi ne parmağı, ne eli?
Yoktu ısıtacak ne bir ocak, ne de kucak?
İmkânsız, çaresiz ağlayacak, ağlayacak…
Bir gece umutları, rüyaları alıp buradan uçacak.

Bir kırlangıç olsa yaşardı.
Soğuk yakalayamazdı, uçardı.
Canı hiç bu kadar acımazdı.
Ebabil taşını atar ah yerde kalmazdı!

Elleri mosmor üşüyor besbelli.
Sıcaklığımı versem tutarak elini
Buz gibi hava dondurmadan seni
Sevgimle ısıtsam yüreğini.
Sevgimle ısıtsam yüreğini.
Abdullah Bedeloğlu