Ebabil Kuşları Şiiri - Mehmet Sait Kaya 3

O yiğitler ki, Türk anasının bin bir emekle büyüttüğü, can pareleri...
Ellerine kınalar yakıp vatan savunmasına gönderdiği, aslan parçaları...
Hain ellerin kahpe pusularında can veren, cennet kuşları.
Yüreğimizde hiç sönmeden cayır cayır yanan, ateş topları.

Ahım sarsa da arzı, sesim gür çıkar benim, dinleyin!
Duysun sesimi dünya, hem düşman, hem de dost bildiklerim!
Ne şerefli Türk Anası tükenir, bu kutsal memleketin,
Ne de kahramanlık destanları yazacak Türk Evlatları...

Konu vatan olunca, konu bayrak olunca, şahlanır ana-oğul
İnancı ve hürriyetine göz dikene karşı, birleşir kadın-kız
Kanatlanır yürekler, birleşir bütün eller, tunçlaşır bilekler
“Feda olsun vatana, aksın kanımız, gitsin canımız”
Diye seslenir, en yüksek telden en gencimiz, en yaşlımız
Bir ölüp, bin dirilir bu millet, gerekirse doğar küllerinden.
Bu vatan bizim asla vazgeçmez kovar sizi memleketinden.