Ebabil Şiiri - Lütfiye Bulhaz Sevinç

Bırak çekip gitsin ebabiller
Gitme gözünü sevdiğim
Düşürme ardı sıra gönlünü
Gittiğin yolların başında
Daha gitmeden bir düş gördüm
Sen gidersen bil ki ben olduğum yerde
Düşüp ölürüm

Bırakıver hayallerinin ipini
Uçuversinler kurduğun maviliklere
Asılma uçan kırmızı balona
Parmağına attığın düğümünde
Boynuma ilmik dolanıyor
Sessiz gidişinle

Ebabillerin kanat izi yok
Sana değil çığlıklarındaki çağrı
İsmini nereden bilsinler
Söylemedim ki ben hiç
Adını rüzgâra karşı

Sen değilsin kanatlarıyla
Gel edip bekledikleri
Sen değilsin gitme n’olur
Öyle olsa bile anlamazlıktan geliver

Sen gidersen kış kalır üzerime
Senden başka giyeceğim neyim var
Kim örtülecek sen gidince üzerime
Hangi siyah saç dökülecek eskiyen yüzüme

Sessizce göçüp gidin ebabiller
Duyulmasın kanat sesleriniz bu güz
Ve çıt çıkarmayın sevdiğim uyusun bu mevsim
Uyandığında kar düşsün saçlarına üşüsün
Bırakın varlığıma tenini bende kalsın gülüşüm.