başımı kaldırdım; karanlık bir kuyu
duvarlarında yankılanmayan rüya
yörüngesinden ayrılan gezegen gibi
usulca gömüldüm yalnızlığa
resmi silmeye başladı tualdeki çığlıklar
ansızın geldi sessizlik!
anladım ki sonbahar
akıp biriktik bir çukurda öncekiler gibi
ıslak avlularda yanarken güneş
içebilir miyiz tenimizde gezinen serinliği
neşedir şimdi şehrin damarlarından boşalan
uzaklaşırken aceleci kanatların çırpınışları
taşlar damlıyor avuçlarımdan
13 Temmuz 2018
Kayıt Tarihi : 13.7.2018 15:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!