Uçarak geldi selâm verdi Ebâbil,
Havadan savt bile gönderdi Ebâbil.
Kafamın saptığı müzmin yaralardan
Kuru bir nedbe demet derdi Ebâbil.
Seneler saklı sakîl hisleri deşti
Dönerek gösteriler serdi Ebâbil.
Beni ben bilmez iken belki doğuştan
Beni öz nefsime yönderdi Ebâbil.
(1) Appalachia dağlarında yaşıyan yerli bir kadın.
Ebâbil = dağ kırlangıcı
Savt = hafif bir ses
Müzmin = süregen
Nedbe = yara kabuğu
Sakîl = çirkin
Feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / /
Kayıt Tarihi : 28.5.2007 05:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Epeydir haberleşemediğimiz için kaygılanmıştım.
Çok şükür ki yeni şiirlerinizi buldum.
İyi ki varsınız hocam.
Çok sevindim şimdi.
Esenlik ve afiyetler.
Selam, dua, saygı ve sevgilerimle
hürmet dolu selamlar... Sultan Yürük
TÜM YORUMLAR (2)