E'nin Kınsız Sevda Türküsü

kapımda karahaberin
kimbilir hangi dağ doruğunda bıraktın gülüşünü
tuzağa düştük ey yar
mutluluğumuzun eşiği münzevi
tuzağa düştük alın yazım gurbet türkülüm
kara kış geldi kapımıza dayandı
ayrılık bu
ne ölümden medet umdurur
ne dalgın bakışlarında öpüşlerinin uğrak sıcaklığı
tuzağa düştük ey yar
gözyaşlarım kekeme saramaz maviliğini
kınsız bir turna öyküsüdür
sevda
yüreğimizi ayaklarının dibine düşürür

şairin zorunlu notu:

“o muydu bilmem
kara gözlerindeki kara sevda benim miydi
kimbilirlerle göç eylemek kara sevdalıların harcı
hiçbir ölümü çağrıştırmaz bu aramak öyküsü”