E (e) Şiiri - Kağan İşçen

bir tek seni özlem öykülerine çizdim
ben mahalle çocuğu hiç büyümez bükük dudaklı
merakım sana
hangi sabah kuşlarının seni uyandırdığına
tüm ezberlerimi bozdum
gözlerinin kapkara kuyusundaki bu şaşkın kurbağa
bu ben miyim uçurtması sallapati
konuşması ağlamaklı
ayva tüyleri tedirgin
deniz şarkıları öğrendim
sırf sana seslenmek için
bakışlarındaki sansürsüz sahiplenmek utkusu
çocukça ölümlerimi unutturan o kahkaha
bu kendine yüzyıl yabancı
bana bir an kadar sıcak
uzak
yakın

çocuk düşlerimdeki temmuz dolu o fesleğen diyorum
bardağımda gözlerinin bulutu
her akşam içtikçe gözlerimden akan o kıpkızıl yağmur telaşı
çocuk düşlerimdeki gazel uykusuyla dolu o yaralı eylül
yalnız seninle olduğum dakikaların acı tılsımı
ben diyorum
ben diyorum ki
ister gözlerini bırak
ister bakışlarının piz gibi yüreğime dalışını
ister bir hiçin her şeyi içinde barındıran azgın anaforu
bırak tüm yalancı yalansızlığını
yağmurlu imkansızlığıma gel diyorum