Düzenin Gücü Şiiri - Mustafa Süreyya Sezgin

Eşilir toprak
Büyük emeklerle.
Toprak eşilir
Tırnaklarla bağrından! ..
Güneşin aleviyle
Damlar terler alınlardan! ..
Tıpkı bir yağmur gibi...
Kadınca sancılanır toprak...
Ve toprak üzerinde bir çiçek,
Büyür ekinlerin ortasında...
Bu çiçek
Rüzgara,
Doluya,
Yağmura gülümseyerek,
Boy verir ekinlerle birlikte...
Zamanla renklenir yaprakları,
Alı al, moru mor açarak
Binbir koku saçarak...
Ekin tarlasında,
Cılız başakların tümü
Hayrandırlar ona
Titrer gönülleri,
Esirgerler onu
Rüzgardan, kardan, doludan...
Uzaklardan bakarlar, erişmek istemiyle.
Sorarlar sessizce; ' acaba kime? '

Sancılanır kadınlarımız,
Ekinlerin ortasında, tıpkı toprak gibi...
Yaşamaya tutkun, kurak umutlarıyla...
Topal, kör, kambur çelimsiz
Ve ardından bir kız doğar,
Kusursuz! ..
Sevdalanır, Aliler, Memetler, Mustafalar...
Erişmek özlemiyle
Uzaklardan bakarak
Hayallere dalarak,
Sorarlar;
'Acaba kime? '

Sonra...
Döner dünya
Bir kaç kez...
Mevsimler geçer aradan,
Hasat olunur buğday.
Yoksul eller güçlüye çalışır! ..
Koparılır güzel çiçek! ..
Tüm umutlarıyla,
Doluyu, fırtınayı unutarak
Güzel bir yerde,
Yukarılarda,
Vazolarda! ..

Gelin olmuş
Güzel bir kız
Dillere destan
Bir düğünle beylere...
Topalı köre, körü kambura
Terkederek! ..
Düzenin gücü
Sevgiden de ötede! ..
İşte ekmek! ..
İşte çiçek! ..
Her ikisi de tek elde! ..
K u v v e t l i d e ! ..

(İstanbul,25.06.1976)