Düzene kaldı Şiiri - Sevinc Arzulu

Çayları ilinməyən,
Sayları silinməyən,
Adları bilinməyən,
Dağlar düzənə qaldı.

Basdın qəlbə köz yenə,
Söyləmə ki döz yenə.
Deyəsən son söz yenə,
Dodaq büzənə qaldı.

Vüsalını qorxutmaq,
Son nəğməni oxutmaq,
Həsrətini ovutmaq,
Əlin üzənə qaldı.

Bu şoranlıq boyamız,
Bu toranlıq röyamız,
Bu qaranlıq dünyamız,
Işıq sezənə qaldı.

Fələk qan ilə yazar,
Yazdığını kim pozar.
Qazılmış dərin məzar,
Dərddən bezənə qaldı.