Düzenbaz Şiiri - Veysel Şimşek

Farketmez ki erkek ile kadını,
Bükülmez eğilmez meşe odunu,
Hep kaçırır güzel ortam tadını,
Bir türlü insafa gelmez düzenbaz.

Çok olur içinde şer ile şeri,
Uzak gerçeklere yalancı biri,
Yalan olur yalancının zaferi,
İmkansız ayarında kalmaz düzenbaz.

Cahil, cehalettir, geri kalandır,
Düşman olup dost yüzüne gülendir,
Bu dediğim iki ayaklı yılandır,
Dosta düşman içten gülmez düzenbaz.

İçimden neysem dışımda oyum,
Harbi olda deki işte ben buyum,
Adam olmaz düzenbaz sana ne deyim,
Benliğine bağlı kalmaz düzenbaz.

Düzenbazda sen arama onuru,
Bozar moralini, bozar siniri,
Bilse insan ol der Tanrı emiri,
Dosta kalıpta dosta gülmez düzenbaz.

Düzenbazlık her insanda bulunmaz,
İnsalık kalptedir satın alınmaz,
Kim kalacak, kim ölecek bilinmez,
Sanki dünya baki ölmez düzenbaz.

Olmaz ki dertlere olsada derman,
Çok olur düzenbaz hep okur ferman,
Veysel der ki; Dostum siz sizi yorman,
Hak verir cezasız kalmaz düzenbaz.