Iç sesim, dış sesim ikisi de birbirinin ne kadar aynı.
Kendi kendime konuştuklarımı bir bakıyorum herkesle paylaşıyorum. Bazen kendime 'bravo sana' diyorum bir insan bu kadar mi açık ve net olabilir, bazen de 'bu kadar mi geveze olunur ' diyorum...Ikisinde de yerine göre haklıyım galiba...Belki de içimin dışımın bir oluşunun rahatlığı buna sebep ama yine de sabretmeyi, gerektiğinde susmayı bilebilseydim keşke..Sanki doğruluk da kahramanlık madalyası verecekler bana...Doğru ve düzgün insanlar ne zaman kazanmış ki...
Hayatım boyunca pek bir şey kaybetmemiş olsam da, hiçbir şey kazanmadim şu dünyada..Yaptığım ne olursa olsun karşılık beklemedim, beklentiyle bir şey yapmadım..Hayatın içinde olan ticari oluşumlardan karsiliklardan hep rahatsiz oldum..Kimseden bir şey beklemedim..Kimseden bir ricada dahi bulunmadim..Sesim duyulur muydu farklı davransaydim, hep merak ederim ama sanmiyorum. Hayatta bir yere gelmek için mutlaka birilerinin el uzatmasina, vesile olmasına ihtiyaç vardir.Ben elimi tutmaları için ne uzatabildim ne de bana uzanan bir el gördüm..
Halimden şikayetçi miyim, asla..Ama keşke daha yırtıcı, hayatı biraz daha savaş gibi gören biri olsaydım..Hayat kendi ayaklarının üstünde durduğunda ne olursa olsun tadından yenmez...
Tamamını Oku
Yazılarınız ve şiirleriniz çok etkileyici ve çok güzel,sizinle sohbet kesinlikle çok keyifli olurdu ,selam ve saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta