Düz Çizgi Şiiri - Ahmet Dinç Kayıp Anahtar

Alkol gibisin be sevgili.
Durmuyorsun içimde,
Karşımda durduğun gibi.

Çorbacıya mı gitmeli?
Gecenin bu saati.
Bol sarımsaklı kelle paça,
Bilmiyorum ayıltır mı beni?
Dindirir mi baş dönmemi?
Geçirir mi dil sürçme mi?

Geçsin de istemiyorum gerçi,
Kuş gibi hissediyorum kendimi,
Yüklerimden kurtardın adeta,
Sarhoş eden varlığınla beni.

Yolda düz yürüyemiyorum bak şimdi,
Yalpa yapıyorum bir sağa, bir sola,
Yürüyemiyorum düz çizgide.
Gerçi kime göre?
Neye göre düz bu çizgiler?
Aklım ermedi ömrümce.

Hiç aşkı tatmamış olan çizebilir,
Birilerinin kalemiyle ancak,
Bu kadar düz çizgileri bence.
Aşık ise asla çizemez.
Asla yürüyemez.

O bilir çünkü;
gökyüzüne çıkışları,
Yeryüzüne inişleri.
Okyanusların dolunaya kabarışını,
Gitleri, gelleri.
Tek yola hapsedilince,
Cansızlaşan tenleri.

Yok karar verdim ayılmayacağım,
Şikayet de etmeyeceğim.
Başım dönsün,
Dilim sürçsün.
Sıkıyorsa o düz çizgileri çizenler,
Birde gelsin benim çizdiğim,
Çizgide yürüsün.

İçimde kal be sevgili,
İçimde, ayıltma beni…
Sarhoşluğum bir ömür sürsün...

İzmir – 2013