Düz Bir Yol Benimkisi

Düz bir yol benimkisi;
Dolambaçlarda kaybolmak yok,
Ne bir tünel ne de aydınlatma etrafta.
Kesif bir hasret kokusunda yol alıyorum,
Memleketten memlekete.
Kaçtığım kalabalıklar,
Kovalıyor peşim sıra.
Her adımda perçem perçem;
Düğümleniyor adın boğazımda...
Haykırsam bir duyan olur;
Korkusunda kayboluyor kelimeler,
Bıraksam kendimi Fıratın sularına;
Aksam ülkemin topraklarından,
Mezopotamya’nın tarihinde yaprak olsam.
Okusalar beni sayfa sayfa.......
Sayfa sayfa sen olsam.
Pamuk ipliğinden dikili kitap yapsalar beni,
Savursalar gökyüzüne....
Sen sandığım güneşler yaksa beni.
Dolaşsam dolaşsam saatlerce
Saatler vurunca tanyeline,
Bağrımdan koparıp atsam seni.
Geldiğim yollardan geri dönecek kadar güç olsa bedenimde
Ve bende;
Sevecek bir yürek kalsa
Senden geriye.
Bir başka göze değecek,
Bir göz.........
Umutlarım için çaput bağladığım ağaçların gölgesinde uyansam
Unutsam....kim olduğumu unutsam
Gözlerini,saçlarını.....unutsam
Her şeyi unutsam da bir adın kalsa,
Bende senden yadigâr...
Biliyorum gökyüzü yağar... yağar
Ve tenimde yağmurdan damlalar;
Üstümden söker atar,
Yüreğime dolan öylesine, sahte kaplama
Sözleri....
Ve yine bir sen kalırsın bende.....
İçimden söküp atamadıktan sonra,
Her şey kocaman bir yalan.
Yazdıklarımda yalan...
Senden öte ne bir düz yol var güneşe çıkan
Ne de ucunda ışık olan bir tünel..
Yokluğunda kavrulan gökyüzü bile yalan..
İçime dolan ateşi söndürmeye yetmez,
Önünde bentler kurulu Fırat.
Söküp atsalar ki o bentleri;
Kurak toprakların suya hasreti dinse,
Bir ben kalsam kavuşamayan sevdasına.
O sulak topraklarda sana şiirler yazan bir ağaç olsam,
Toprakla suyun vahşi sevişme sahnesinde.
İkisinden de öte;
Bir ben kalsam,
Bir de sen gökyüzünde..........
Düz bir yol kalsa önümde,
Düz bir yol olsa hayat..
Bir ucu sana çıkan
Bir ucunda kalemiyle kavga eden ben........

10.09.2007