Duyuyor musun İstanbul? Şiiri - Nevin Öz ...

Ey İstanbul!
Geldiğimde sana
Ağlıyordun
Boynu bükük bir çocuk gibiydin,
Gözlerin nemli

Kaç kişiyle göz göze geldin kaldırımlarında?
Kaç sevgilinin elinden tuttun sessizce?
Sende yaşayan yüreği yanık analarla
Gözyaşlarını akıttın mı Halic'e?

Kaç sabah uyanıp,derin uykundan
Martıların şarkıları eşliğinde
Bir demli çay içimi
Baktın mı benim gibi
Sende yaşayanların yüreğine?
En yüksek tependen

Yoruldun mu ey İstanbul?
Söylenen onca yalanlardan
Talandan...
Altın sanıp toprağını,taşını
Yüreğini deşenlerden
Ve...seni gözleri açık dinleyenlerden

Duydun mu ey İstanbul?
Unutmuşlar,
Yunus'a sevgi dolu yüreğin
Veysel'e göz,tellerin
Mecnun'a düş olan çöllerin
Karacaoğlan'a yar dedirten dillerin
Ve...tüm büyülü sevdaların yaşandığını sende

Bildin mi ey İstanbul?
Üç beş gün yaşadım sende
Sense bir ömür bende
Güvercinlerine yem vermiştim bir yerde
Yemiştim balık ekmek en güzel köşende

Sen....
Herkesin sevdalandığı güzeller güzeli
Yutmuş muydun insanları?
Yoksa onlar mı seni?

Özlemlerini sandal yapıp,açıldın mı denize?
Hasretleri yoldaş ettin mi rıhtımlara?
Geceleri,yıldızları toplayıp avuçlarına
Gizledin mi sevdaları karanlık yanında?

Ey! Masalların en güzelini yaşatan şehir
Ey! Gerçeklerin en acısını öğreten şehir
Masal mısın,gerçek mi şimdi?
Anlat bana....
Tanıyamadım seni yakından
Ama... Hissettim asırlara sığmayan koca yüreğini
Yüreğim kaldı sende
Kaldır başını ,bak hele
Uyuyor musun ey İstanbul?

Bu şiiri yazmamı sevgili arkadaşım Fatoş huy,istemişti...bende şiirimi yazdım ve İstanbul aşığı olan fatoş'a anneler günü hediyesi olarak vermek istedim...Anneler günün kutlu olsun sevgili güvercin.....