Kulaklarımı tıkadığımda,
ne çocukların koşuşturma sesleri var,
ne de yaprağın havada süzülüşü.
Gözlerimi kapadığımda,
ne sokağın lambası yanıyor,
ne de güneşin yansıması denizin üstünde.
Bir anlığına ne alıyorum ne de veriyorum nefesimi,
çöp arabası geçiyor dibimden ve,
parkındayım cennetin,
sessiz, renksiz ve kokusuz.
Ne ben varım,
ne sen,
ne de gerçek.
Kayıt Tarihi : 22.2.2024 17:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!