Duymayan Kelimeler Şiiri - Mustafa Ünver 2

Biliyorum vüs’atım yetmeyecek
Uzun bir şiir yazamayacağım yine
Kabaran duygularım içime gömülecek
Kelimeler kifayetsiz kalacak
Kapkara yüksüz bulutlar sadece
Dayanılmaz sancılar çeken bir emzik gebe
Rüzgâr gibi koşan atım ve gemi tutamayan
Kelimeler ah bende kifayetsiz kelimeler
Dökemediğiniz duygularım
Yağlı birer ilmek olacak kuş boğazımda
Bin bir başlı kartalı nasıl boğar kanarya
Oysa ben anlatmak isterdim hep
Kaldırımları, kadınları ve atları
Dertlinin sokağa düşen titrek lâmbasını
Ya görevinizi yapın kelimeler
Ya da çıkın hayatımdan büsbütün
Bende mesh olun ey kelimeler
Çukurları ten rengi plastiklerle doldurulmuş
Yüzler olup gelin bana
Görmeyen göz de yok olsun
Duymayan yürek de dursun çarpmasın
Bir çiğim et olsun ve çürüsün
Yüklerini boşaltıp atsınlar
Gitsinler benden defolup
Ya bir ümmî olaydım
Bir dertsiz bir çilesiz
Kelimelere azat bir pir
Ya da hükümran bir hatip olaydım
Kelimeler konuşun artık
Ya da lâl olun
…