Duymak Şiiri - Hilal Aşan

Unutulmuş insanların doğurduğu yalnızlıkta sürünüyorum
Küçük bir karenin içinde
Soğuk rüzgârlar bahşedilmiş, karanlık sokaklar
Karanlık sokakların cıvıltı ve neşe kokan yanından korkuyorum
Dağlar daha emniyetli belki
Ormanlar ki birbirine geçmiş odunlar
Üzerine örtüyor geceyi
Gecenin gökyüzünde bir kuş dolaşıyor
Bununla kalmıyor bir de ötüyor
Korkunç tabloların paket hali bugün dünya
Her yanı benden kopuk
Bana sığmayan çıkıntılar
Her an daha bir uzaklaşıyor yıldızlar
Gözüme
Baygın gözlü şehir
Bunaltıcı nefesler veriyor
Yaşama sevincini bir başka güne saklayan insan
Duyuyorum seni