Duygusuz Kadın Şiiri - Mehmet Açikel

Seni bir sanat sanıp,sardığım o an...
Bir kasım ayıydı,evet hiç unutamam,
Göz gördü,his sardı,geçmişin yaman,
Tenin esmer yanıktı,gamlardan duman.

Ve başladı mazilerden,yaralı hikayemiz,
Çoğu zaman sıkılgan,umutları bir deniz,
Bir anda dondu lakin,sözde,o tek gayemiz,
Katil sözlerin sevinsin,yok gayrı bir gecemiz..

Şimdi yalnızlıkla yutkunan yorgun yüreğim,
Uyuşan ellerime öfkeler mırıldar..
Bir umudu çalan kalpsiz esmerin,
Boğan,kanlı gamzesinden sayıklar...

Yalnızım..! diye,tutkulardan koparak,
Tütün katranı yutup...yanıp,
Külden yapma kafeslerde yatarak,
Uyanıp,ellerimi semalara atarak,
Bir duygusuz kadına isyankar,
Şikayetleri cennetlere satarak...