otobüs duraklarının gayri meşru çocuğuydu ilk öpüşmemiz.
apartman bacalarının yapay bulutlu bir gecede.
önce ellerim uyanmıştı yüz yıllık uykusundan,
coğrafi keşifleriydi bu duygusal devrimin ilk halkası.
ardından kalbim tüm kanımı boşaltmak için parmak uclarımdan.
sonra gözlerin doldu yüreğime hıçkıramadım.
ve dudakların çırpındı ürkek güvercinim korkma avcı değilim ben.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
