Duygulu insan, yeşermiş bir ağaç gibidir.
Güneşi, suyu, toprağı sevgi ile yoğurur.
Çeşit çeşit meyve olur.
Şifa veren merhem olur.
Olmadı, serin bir gölge olur.
Duygusuz insan ise, kurumuş bir gövde gibidir.
Ne güneş, ne su, ne de toprak fayda eder.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta