Duygularım Şiiri - Necdet Evliyagil

İhtiyar dalların verdiği meyve,
Yıllarla beslenen en son düşünce;
Ve göç başlangıcı dağılan yuva,
Hayat aynasında titreyen gece.

Ruh, son tebessümünden yükselen çığlık.
Bir masal konağı renksiz inziva;
Zamansız çöken yalnızlık duyguya,
Ömrü senelerle içmeyen dünya.

Tahayyüle açılan ufuk, duygu,
Renkler gölgelerden taşan rahiya;
Fecirle saksıda gülen sarmaşık,
Bir sükûn peşinde alçalır ruha.