nasıl da yakıyor akşamın müziği / bildik
bir tango, sonrasında belki bir vals, dans edenler / dinlerim,
saçlarını rüzgara bırakmış bir güzele bırakıp da kendimi / denize
bakan caddelerinde görmeliydiniz martıları.
ah, yalnızlık!
kendim gibi sessiz olurdu gürültüsü / küçücük
avuçlarımda İstanbul kadar / bırakmışım
akşamın müziğine kendimi / geçen
vapurların güvertesinde oynaşır martılar / uzatsam
başıma çarpacaklar eminim, o kadar şen şakrak.
dalgaların sesi duyulur gecede / duygularım
işte, çok tatlı dökülür sulara / neleri
sürükler bir bak!
rüzgar dinler / ben dinlerim, bir de karşıdaki balıkçılar....
serpmelerin içinde balıklar bile telaş içinde.
gelip geçenler!
korkarsın karanlıkta yüzlerine bakmaya / terk
edilmiş sevgileri dökülür bir çoğunun / sularda
yürüyüşlerini gözlerim, oturt hadi birini yanına / ürkütür
şehrin hak edilmemiş yaşamları / hangi
yılların içinden koşar adımlarım?
bir çoğumuz unuttu dans etmeleri / sonra
mavi dedim, kimler özler ki mavileri? / insan
dedim, ilk kez sordu içim: duygular özler mi insanları?
gemiler geçer gider işte, sen sahili adımlasan ne olacak?
en çok mavilere üzülüyorum / mavisini
yitirmiş deniz nasıl özlesin sularını?
özlemez dünyayı yitirmişse mavisini gökyüzü.
ah, çocuklar!
serpmelerin içine konulmuş çocuklar!
okul avluları terk ettiğinden beri sizlere üzülüyorum
/ kanadı kırılan kuşlar nasıl hissetsin ki gökyüzünü.
nedense,
yürümek gelir içimden yine de akşamüstüleri / müzik
vurdukça dalgalara yelkenli gibi olur içim / içim
hep umut, yaşı ne yapacaksın / Beşiktaş' tan
yürü nereye istersen, gençliğindeki gibi.
bildik bir tango, sonrasında belki bir vals, dans edenler...
insan derim, ilk kez sordu içim: duygular özler mi insanları?
Bursa – 25.02.2017
Refik YeşilKayıt Tarihi : 26.2.2017 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazılarına saçma gelse de, eşyaların ruhları, duyguları olduğunu varsayanlardanım....
Yeni eğitim politikaları bu eğitim yuvalarını çürümeye mahkum etti. Hep düşünürüm, halıcılık, arıcılık, el sanatları, köy kadınlarına eğitici etkinlikler için bu binalardan yararlanılamaz mıydı?
İşin kötüsü çocuklarımıza, torunlara bırakacağımız denizlerimizin göyüzünün mavisi de kalmadı, kirlendi.
Çok anlamlıydı değerli şiiriniz. Kutladım içtenlikle Refik bey... Nicelerine... Saygımla...
adım adım yürürken İstanbul sokaklarında. ya bir güvertede rüzgarı yüzümüzde hissederken eskiden gelen bir iç ses farkında olmamızı sağlar...
ne kadar uzaklaştığımızı...
harika bir şiir okudum...
gönülden kutluyorum...
Saygı ve sevgiler..
Böyle şiirler bulmak, yazmak istediği bir çok
şey olup ancak onları sözcüklere dönuştüremeyenlere
yol haritası gibi oluyor.
soyut-somut her şeyin bir karşılığı olduğuna göre eminim duygular da insanı özlüyordur.
Sonuç ne olursa olsun kesin olan şey bu şiirin çok güzel bir şiir olduğu.
sayın refik yeşil hocam şiiri okurken düşündüren bir tem sezinledim
kesme işaretinden sonra kullanadığınız tek kelime düşündürüyor insanı sonra farkına vardım mısra içinde düzgün kurulacak cmle içinden alına bir sözcük sonuna kesemeden sonra eklenmiş be bir başka gizemli olmuş
aslında kesemden sonra kulla ulan kelime bir sonraki mısranın öznesi gibi olmuş
böylesine ustalık her kalemin içi değil kutlarım
========================================
TÜM YORUMLAR (8)