Toprak yolda, uçuşan sıcak tozlar, yüzü kir içinde,
Zorlukla satmaya çalıştığı küreklerle dolu tahta arabasıyla
Kırmızı peştemalli yaşlı kambur adam!
Göster bana döndüğün yolların gizli öğretisini
Çünkü geçen günlerin hayaleti,
İntikamında kavrulup
Kendini hırsla yineleyerek
Yüzüme vuran bir sis gibi
Arayışım ise sisin içinde kaybolmuş, takip etmeli devrini
Hatırlıyorum onu, yeniden yeşerdiğini düşlerimde gördüğüm
Çürüyen bir ağacın meyvelerini,
Çok fazla umut bağlanmıştı onlara, fakat uyanınca
Yeniden doğar ızdırap ve çilenin yoldaşlığı
İnançların yarattığı gelecekteki benin silüeti kafamda
Nefes aldığım her anın karanlık doğurganlığında,
Gözlerimden yansıdığını hayal ettiğim
Parlak günler yıkılır üstüme
Artık bana ait, karanlık kalplerin zihnimde açtığı yaralar
Elimde eskimiş bir kürekle kazdığım toprağın dibinde
Mezarlığında ölmüş duygularımın
Çok fazla umut var
Kayıt Tarihi : 31.7.2020 00:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Acı nedir? Size acıyı veren kişi, içinize bir tohum mu ekmiştir? Tohumun içinden ne çıkacaktır? Karanlık atmosferine kıyasla bu şiiri mağruz kaldığı tüm karanlığa rağmen kendi doğruluğundan ve sevgisinin ışığından taviz vermeyen güçlü insanlara ithafen paylaşıyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!