Ah hayat ah, ne çok isterdim, konuşmayı.
Yılların birikimi, özlemi ve hasreti,
Duygularıma, prangalar vurdum, sonsuza kadar.
İstesemde konuşamıyorum, duygularımı anlatamıyorum..
Ey hayat, içten içe hissetmek,
Sevilmek ne güzel şeymiş..
Saf temiz duygular, çocukca sevinmek,
Mutlu olmak, ne güzel.
Konuşmadan, sessiz sessiz anlaşılmak,ne güzel.
Bu büyünün bozulmasını, hiç istemem.
Herşeyi söylemek gerekmez.
Gözler anlatır duyguları.
Görmesini bilirsen hissedersen
Seni seviyorum, demek istesemde.
Diyemiyorum, diyemiyorum anlasana.
Çok yanliş zamanda, karşıma çıktın.
Yoksa haykırmazmıydım sevdiğimi.
Sanki kimse kalmamış gibi, karşıma çıktın.
Sen sevilmeyi, çok hak ediyorsun.
Ama seni, sadece uzaktan seve bilirim.
Dokunmadan, söylemeden, hissederek.
Razı olurmusun, bilmiyorum, beni böyle sevmeye.
Ben seni, en masum şekilde seviyorum, uzaktan.
Sana ulaşamasamda,bu kalpte bir sen olacaksın.
Sonsuz sevdam, umudum sensin..
Kayıt Tarihi : 2.10.2024 17:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Güven Tekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/10/02/duygular-167.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!