Ayırır; koridorun tam ortasındaki kapı.
Gitsen gidilmez, gel desen gelinmez diyecek kadar uzun sürmese de bu ayırışı; demir kapının.
Bir ömür sürmüş gibi biner dizlere ağırlığı, taşınmaz.
Koridorun iki ayrı ucunda iki âşık insan.
Belki biri birinden habersiz, belki biri birinden çok âşık.
Umurunda mı? Demir kapının.
Gece şiir yazıyor yine
Pervazına pencerelerin
Mürekkebi kör karanlıktan
Dizeleri kar taneleri
O'nun susuşlarına bile anlam yüklüyorsan aşk'a dair;
sana ''geçmiş olsun''dan başka ne söylenir?
Alışkın oldum her şeye
Benzedim bak solmuş güle
Dönüşü yok gayri köye
Deve çöle ördek göle
Hadi hadi yavrum
Kalın bir kitaptır öğretmenim
Ben de çizgili boş bir defterim
Doldurur her gün boş bir sayfamı
Öğretmenimden öğrendiklerim
Sevmeyi her canlıyı saymayı
Kapını çalacak bir gün
Otuz yıl önceki halin
Hiç kızarmadan yüzün
Ona ne söyleyeceksin
İki gözüne bakacak
Mutlu olmak için o kadar çok şey varken,
sen mutsuz olmaya uğraşıyorsun sevgilim.
Geri dönmek için kestirme yollar varken,
sen uzun yolları dolaşıyorsun sevgilim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!