Duygu Engin Şiirleri - Şair Duygu Engin

sende mi dost,
bu hana uğrayıp da gamla dolansın.
dosta el edip ağlaşan sonra sırt vuransın.
sende mi dost,
topraktan gelip toprağa ayak basansın.
doğrulsa da elif dimdik,

Sevgi mi, aşk mı?
Hangisini sorarsınız bilmem…
Ama ben kendimden çoktan vazgeçtim!
Umutlarımı çoktan yaktım, sildim.
Şimdi sadece sonu gelmeyen
Yarım bir şiir gibiyim…

Yalnızlığım bir yol gibi uzanan saatlere
Bir yapboz gibi hayat br parçası eksik....
hatayı nerde yaptık bi,
neyin kuralını bozdukta ödmesi bitmeyen bir ceza yedik.
gülüşlerimizi çalanlar ya çiçeklrimizi solduranlar...
onlara haykıramadık diye mi

Bir bebek çığlığı çınlıyor kulaklarımda dünden
Bir şarkı ya da bir şiir dudaklarımda bugünden
Bir huzur bir şefkat bekliyorum ama ne dünden ne de bugünden
Gözyaşı olmadan bir hayat istiyorum ben
'Yarının ellerinden'

biricik anneme...

Anne
Sende hiç bebek oldun mu?
Ağladın mı yorgun akşamlardan,
uykusuz sabahlara.

Bağlamanın tiz telinde sevdim ben seni
Yarın olmaktan uzak bir gün yaşıyorum
Falımız çoktan bakılmış,cezvemiz yıkanmış.
Hayal etmek lüksüm oluyor,sussuyorum.
En soğuk gecesinde bu şehrin...
Varoşlarında kanı donarken bir nehrin...

Cam parçalarından ibaret bir geçmiş
Al bak ellerimde ufalanıyor zaman!
Hani geçmezdi?
Geçermiş…
Sonu yok sanmak acının,
Acıyı daha da tetiklermiş!

Gözlerinde gördüğüm ışığın aydınlığındayım şimdi...
Sen özgürlük tepesinin eteklerinde süzülen bir kartal gibi...
Hükmediyorsun yeşile ve maviye çalan renklere.
Sen güneşin doğduğu yerdesin biliyorum.
Ayna gibisin tüm benliğinle büyüyorsun insanlığın ellerine.
Yasak yok lügatında

Ben damlaysam sen yağmursun.
Ben ay isem sen güneşsin.
Ben köle isem sen sahipsin,dostsun.
sen sırsın.
Sen var isen ben varım.
Ben şems oldu isem sen o'sun.

yar diye sürgün olduk bu diyara
dün diye düşman olduk yarına
ey göğün bile düüne yangın olduğu yar
bakma! bakıp da yakma!
gömme aşkın en derin karnlığına.
ufukta beliren belirsizliğin,