Duygu Şiiri - Metin Başol

Sabaha yüz tutmuş bir gece vakti kendimi antolojinin sanal sokaklarına atmıştım..Hiç tanımazdım, hiç bilmezdim. Varlığından bile haberim yoktu.. Uykuya küsmüş gecelerimden birini yaşıyordum. Karanlık bir yolda kendi kendime öylece gezinerken birden onu gördüm uzaklardan.. Siyah bir gecede, siyahlara bürünmüştü ama yüzünde öyle aydınlık bir gülüş vardı ki, gecemi, ruhumu, yüreğimi aydınlatmaya yetti.. Çatkapı çaldım kapısını, destursuz gelişim belki de büyük bir kabalık.. Bu şair yüreğimin, gördüğü büyüleyici bir güzellikten etkilendiğinde hep yaptığı gibi, kendiliğinden olan bişeydi: Yüreğime düşen sözcükler, sonra dilime ve kağıdıma dökülüyordu. Şimdi de öyle oldu.. beklentisiz, önyargısız, ve sadece öyle hissedildiği için ortaya çıkan bir akıştı bu. Kimbilir, o sımsıcacık gülüşüyle, ne kadar şaire ilham perisi, ne kadar şiire konu olmuştur. Yüreğinin derinliklerinden yansıttığı çok belli olan o sımsıcacık gülüşlerinin hiç eksilmemesi tek dileğim.