Uzun zamandır direniyordu,
ha yıkıldı ha yıkılacak,
'Zor dayanıyorum' dercesine üsküttü bize,
kocaman kare taşlarını bile şekli bozulmuştu.
Karşısına geçip öylece baktım,
biraz yaklaştım,daha yaklaştım,
sordum 'beni tanıtın mı? '
Hiç ilgilenmedi doğduğum ev..
Anamın doğum çığlıklarının yankılandığı duvarlar,
Adnanım da burada doğmuştu,
kardeşim Erkan ve Kenan da.
Pencereleri büyük evden yüksekti,
nazariyeden bakardık çevreye,
tut ağacının tepesi mesela,
seranderin tavanı,ahırın verandası,
ellerimizin üşümüşlüğü ve evimizin çığlığı,
hiç duyulmadı,hiç duyulmadı.
Ha yıkıldı ha yıkılacak.
Kayıt Tarihi : 18.9.2010 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!