Duyarsızlığa Tepki Şiiri - Burhan Güler

vakit sabahın erken saati,
bir trenin içinde,
loş bir kompartmandayım
camdan dışararıyı izliyorum.
kent,sesizliğe bürünmüş,
caddeler sesiz...
günün başlamasıyla,
ışıklar bir, bir sönüyor.
biliyorum birazdan bozulacak,
bu sihir.
bir birleriyle yarışan,
simitçi çocuklar,
işe yetişmek için koşuşturan,
genç kızlar,
utangaç gözleriyle,
geçitlerde mendil satan,
yaşlı amcalar,dayılar,
bir,bir yerlerini alacaklar,
işporta tezgahlarında.
tabi ki onların mallarını,
dağıtacak,ekmek teknelerini,
ellerinden alan zabıtalar da,
olacak bu kavgada.
ben böğle sesiz düşünürken,
o arada çalan trenin,
düdüğüyle irkildim, üstüme...
sesli düşünmeye başladım,
kendi kendime söz verdim,
bu gün televizyon izlemicem,
gazete okumayacam
ne zaman,
televizyon izlersem,
veya gazete okursam,
kavgalar,boğuşmalar,
sokakta vurulmalar,
işkenceler,kayıplar ve gözaltılar...
biri ekmek kuyruğunda ölüyor,
diyeri,fabrikanın zehirli dumanında.
hayata bu gün farklı başlıyacam,
yani gördüklerinden,duyduklarından,
kaçmak gibi bir şeydir bu.
diğer duyarsız insanlar gibi,
duyarsızlığı seçeceğim bu gün.
kardeşimi öldürseler,
gözlerimin önünde,
annamın,bacımın saçlarından tutup,
sürükleselerde yerden yere,
kafama coplar insede,
bileklerime kelepçeler taksalarda,
susmayı seçeceğim bu gün,
duyarsızlık neymiş tadacağım bu gün.

(istanbul/1994) b