Postumun altında bir can, sizleri düne taşısam
Ne gündüz, ne de gece, vakit belki başka zaman
Garip bir düzen yaşadığım, neresinden başlasam
Unuttuk sıcacık bakışları, ruhumuzda hep bir gam
Garip dönüyor artık devran, kapandı dostluk kapısı
İpe un seriyor kimileri, kimilerinin ah tükendi sabrı
Olağan ölüm haberlerine alıştık, toprak saklar sırları
Duyarsız sürülere dönüştük, kanıksadık tüm yalakaları
Karanlığın dibi tuttu, nal sesleri duyuluyor derinlerden
Hangi tomurcuk yüreğimdeki, cinneti atamam içimden!
Yarasalarla yaşamaya da alıştık, sevgiyi attım yüreğimden
Kanımızda ölümcül bir virüs, düşündükçe geçtim kendimden
Türkülerle yoğrulduk oysa biz, her birimiz sevdalı bir ozan
Ağaçlar beton oldu, günden güne kuruduk, daha ne yazsam!
Hapsedildik kocaman şehirlere, koyun tilki olmuş, kurt insan
Yetim sürülere dönüştük sonunda, devletlûm versin bize ihsan
Kayıt Tarihi : 10.11.2016 13:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!