Duyarsız İnsanlık Şiiri - Selim Temiz

Ateş düşmüş yakıyor
Dostlar seyirci bakıyor
Acısı sarmış naçiz bedeni
Dürüstlüktür tek nedeni.

Kemdime bile faydam yoktur
Etrafta ise sızlananlar çoktur
Yediğim lokma bile ters bakıyor
Zaman teker olmuş da tersine akıyor
Dost bildiklerim ise aval aval bakıyor

Doğru duvar yıklmaz bilirdim
Dozerler ile geldiler diye irkildim
Aç ve perişan olmuş bir memurum
Kıskıs bıyıktan gülüyor dalkavuk memurum.

Şereften yoksun yaşamak çokça kolaydır
Şeref ile yaşamak ise başlıbaşına bir olaydır
Ölümü özlüyorum aciz kalınca
Bu meydan, üç maymunlara kalınca.

Aydınlık diye aydınlara sığındım
Hem sağımdan, hem de solumdan oldum
Dürüstlük budalası saydılar beni
İşsiz olarak mersin'e gönderdiler beni.

Bedeli gerçekten çok ağırmış
Asil dediğim insanlar bile sağırmış
Adam gibi adam olmak çok zormuş
Adam olan adamı ancak adam olam sorarmış.

Bedeli gerçekten çok ağırmış adamlığın
İçine tüküreyim ben, böyle duyarsız insanlığın! ..