Duyarsa annem hatırlar....

Dünya mı küçülmüş... ben mi büyümemişim?
Hayat yaş....sevdalar yalan...
Kaygan zeminlerin usta ayağı olmuş insan.
Yokmuş vefakar bir el bilememişim...
Ana kucağında kalmış yardım isteyen sesim....

Benden çok öncesinde yollara düşmüş aşklar,
Aklım ermeden başlamış kurulmaya tuzaklar,
Kurtarmış kendini de pişmiş usta ayaklar,
Ben cahil kalmışım...yetişmemişim...
Ana kucağında kalmış yardım isteyen sesim...

Elbet Elif de kendine onuncu köyü arar,
Çelmelere aldırmadan yürüyor bu ayaklar...
Ayna olduğunu sanan kara sırlı ustalar,
Ustalık buysa yok benim çıraklığa hevesim...
Ana kucağında kalmış yardım isteyen sesim....

Bana değersiz gözlerle bakana değersizim...
Duyarsa annem hatırlar...nasıldı ağlama sesim?