Duyar mısınız? Şiiri - Sadi Saçak

Rüyalarımın ardından koşup dururum,
Ne güneşi görürüm koşarken, ne ay'ı.
Koşarken ne bir sevgi, ne de sıcaklık bulurum,
Kuru ve acı bir soğukluktan ibaret sanırım dünyayı.

Bilmiyorum ne zaman son bulur koşuşum,
Ne zaman tükenir beni kamçılayan umudum,
Düşer mi bilmem yere son bir gülüşüm,
Belki kendimi boş bir heves içinde bulurum.

Suskunluğumla yırtacağım geceleri,
Sessizliğimle haykıracağım en karanlıklara,
Haykırdıkça uyandıracağım gürültülerle uyuklayan et yığınlarını,
'Uyanın' diyeceğim;
'Uyanın ey hayatı yüreğinden silip atmış,
Kaybetmiş et yığını insan kalabalıkları,
Uyanın! '
Uyanırlar mı bilmiyorum, bilmiyorum duyarlar mı beni,
Duysalar da pek umursamazlar belki,
Bir karıncanın çaldığı ıslık kadar olur belki bu haykırışım,
Ya da bir arının uçarken kanatlarından çıkardığı ses kadar belki.

Bir gece karanlığında çıkıp sokaklara,
Gözümün gördüğü bütün insanları tutacağım,
'Açık gözlerinizi' diyeceğim, 'açın...'
Uyanın artık şu Yemliha uykusundan,
Bu kadar kör olmayın,
Bu kadar umarsız...
Biraz görün şu olan işleri...

Duyar mısınız peki Sadi'yi?
Tekrardan bulur musunuz sevgiyi?