Duyanlar da var seni Şiiri - Hülya Sevinç

Yazıların tanıttı, öyle tanıdım seni,
Satırların içtendi, masum bir çocuk gibi,
Birileri incitmiş; bu, sözlerinden belli,
Sanma ki duyan olmaz, duyanlar da var seni.

Bir gün isyan etmişsin, ertesi gün tevekkül,
Sözlerin; ruhunun aynasıydı, boş laf değil,
Yaraların derindir, kolay sarılır değil,
Zannetme geçmeyecek, duyanlar da var seni.

Şu koskoca dünyada, kendini yalnız sanma,
Hiç kimse değişmezmiş, bir tek seni sorgula,
Vicdanın rahat ise hayat denilen yolda,
Değerin anlaşılır, duyanlar da var seni.

Bahçen çöle döndü, fidanlar kurudu belki,
Tarlandaki ürünü, çakallar talan etti.
İyi şeyler umarken, kader yolundan etti,
Sabret hepsi geçecek, duyanlar da var seni.