Duyamazsın Şiiri - Naime Özeren

Şimdi sen
Alıp başını gittim sanırsın
Oysa denizden esen
Tatlı bir sabah serinliğidir sesin
Dolar koylarıma, koyaklarıma
Kalırsın…

Bir başkadır burada zeytin ağaçları
Sarılır birbirine, yar belini sarar gibi dalları
Bir çift iri zeytin tanesidir gözlerin
Işıltısı, yakamozların yoldaşı
Kaçak bir buse çalarken yanaklarımdan
Gözlerim, yakalar gözlerini
Tutuklanırsın…

Ufkun denizi kestiği yerde
Silahlar patlar ansızın
Ak güvercini vururlar
Binlerce serçe havalanır içimden
Biri sana doğru uçar
Garip bir sığınmacıdır artık o
Kovamazsın…
Bilsen nasıl çırpınır, ‘sen sen’ diye
Öyle sessizdir ki
Değmese yüreğin yüreğine
Duyamazsın…