duy ey gönül vicdanın feryadını duy!
ve inle!
“perdeler kapalı eyvah, perdeler simsiyah, etraf kapkaranlık”
de ve perişan ol,
ol ki, akılın önüne çekilen setler yıkılsın,
ve yerle bir olsun ve dahi kaybolsun!
kaybolsun ki, duysun tüm ruhun,
baştan ayağa dört bir yanda yankılanan “hu hu” deyişleri,
duysun ve yılların susuzluğunu dindirsin canın, kansın doyasıya…
Kayıt Tarihi : 27.3.2013 13:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rukiye Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/27/duy-ey-gonul.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)