Duy beni çocuk Şiiri - Sinan Bayram

Sen ey çocuk korkma benden
bir yandan korkuyorsun
bir yandan bana özeniyorsun
ne kork benden adice
ne de bana özen asilce
yitirme sakın gözlerindeki pırıltıyı
biz böyleyiz işte çocuk
ustura ağzında yol alır can yakarız
yaktığımız can karanlıktan bir parçadır
biz aydınlığa leke değmesin diye uğraşırız
bizim bakışlarımız hep böyle değildi
bizimde bir zamanlar gözlerimizde pırıltı vardı
sonra dilin tadı acıya döndü
gözlerimizin içi kan rengine büründü
ne duyan oldu bizi ne de gören
mapushaneler mektepti kimi zaman
hayatı ya içerden okuduk ya dışardan
yine de yol bitmedi hasret hiç bitmedi
sen çocuk sakın kendini vurma bu yollara
yoksa meçhul çıkmazlarda kurban olursun
dost yüzünü görmez düşman yüzünden kaçamazsın
sırrın olsun kimseye güvenme sen çocuk
ihanetle tanışırsan intikamına yüz ararsın
cehennem olursun cennet özleminde
sırf seni yakanları yakmak için
tıka kulaklarını çocuk duyma yalanları
gelme sakın kandırmalara
yiğitsen örnek olursun tüm insanlara
yiğitlik sevmektir özünde çocuk
sevmeyen kişi yiğit değildir
sen sev yüreğine kulak ver
yüreğindekine sahip çık çocuk
sevgiden ayrı düşme ki
seninde bakışların değişmesin acıyla
biz sevgiden ayrı düşmedik ama
bizimde canımız çok yandı be çocuk
kolay değildir yanarken cehennemi uslandırmak
sen yansan bile öyle bir yan ki çocuk
yanışınla cehennem uslansın
cennet yiğitliğinle gönüllere düşsün
uyan sakın uyuma çocuk
bela sahibi olmak marifet değil
marifet yiğit olup yürekte sevda taşımaktır
bunu bil buna uy çocuk