Bir buçuk yaşındaymışım ben,
Ne öpüp kokladığını hatırlıyorum,
Nede kucağına aldığını,
Biraz büyüdüğüm zaman,
Bir resim verdiler elime,
Götürdüler bir mezara,
Adın yazıyordu mezar taşında
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Sevgili Kıymat hanım . allah babalarımıza , annelerimize. ve diğer ahirete ğöç eden büyüklerimize rahmetleri ile mükafaatlandırsın. acınızı ve şiirinizi paylaşıyorum..selam ve sevgilerimle. Mürüvvet SUNER
CANIM BENIM !
Hikayeni bildigim icin su an ki duygularimi tahmin edersin saniyorum.siirin beni cok ama cok oncelere goturdu ve kendi yasantim geldi gozumun onune.ama ne yapalim bircok kimse de Ana-Baba hasreti cekmistir ve siirini okuyan herkes de kendi hasretlerini ve ozlemlerini bulacaktir.
Ana ve Babanin boslugunu tabiki kimse dolduramaz ama
yine de sevinmemiz gereken bir sey yanimizda sevenlerimizin olmasi.
Eminim Baban su an seni duymus ve affetmistir.
Sevgiyle kal canim.
ANNA.
Duy Beni Baba
Bir buçuk yaşındaymışım ben,
Ne öpüp kokladığını hatırlıyorum,
Nede kucağına aldığını,
Biraz büyüdüğüm zaman,
Bir resim verdiler elime,
Götürdüler bir mezara,
Adın yazıyordu mezar taşında
İşte senin baban dediler.
Bir resme baktım, bir mezara,
O günden beri ne zaman gitsem,
Hep ağlıyorum mezarının başında.
Hiç görmedimki seni,
Akşam kızacaksın korkusunu bile yaşamadım
Pencereye çıkıpta hiç beklemedimki seni
Geçen gün duvardaki resmine takıldı gözüm,
Uzun uzun baktım,
Ve sen benim babammısın diye sordum resme
Hiç tanımadımki seni,
Küçükken gizli gizli hep ağladım
Sonra büyüdüm,
Peygamberimiz geldi aklıma,
O daha doğmadan kaybetmiş babasını
Yetimlikte bir lütufmuş o zaman dedim.
Yetim çocuklar daha çabuk büyüyor,
Daha çabuk olgunlaşıyor.
Ama Yüce Rabbim,
Yetim kalan çocuğuda bir başına bırakmıyor
Peygamberimizi de bırakmadı
Beni de bırakmadı,
Başka yetimleride
Bir sahip çıkan gönderdi yanlarına
Ya yakın bir akraba,
Ya da eş dost,
Ya da sadece yetime sahip çıkma duygusu olanları
Bende bir başıma kalmadım,
Büyütüldüm, okutuldum.
Bir anne babam daha oldu.
Ama içinde kalıyor insanın bir burukluk işte,
Ben de ne sana baba diyebildim,
Ne de anneme anne.
Annem sağdı,
Gözünün içine baka baka anneanne dedim
Öldüğünde bile diyemedim
Bana bakanlara ayıp olmasın diye
Ama sana bir türlü dede diyemedim
Seni anlatabilmek için hep başka sıfatlar bulmaya çalıştım
Çünkü baba diyemedim.
Ne olur affet beni affet
İşte söylüyorum şimdi,duy beni BABA
Kıymet Sönmez
Tüm babalara saygılar sunar ölenlere rahmet yetimlerinede sabır dilerim.Sağolun Kıymet Hanım...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta