Duy beni Şiiri - Aydın Duran

Duy beni
…..
Abest bir gurbetteyim
Nasıl anlatayım
Düşlerimde dönüşlerimde
Ağlamaklı gülüşlerimde
Düştükçe düştüğüm
Kendi dehlizlerimde
Kaybolduğum boğulduğum
Çırpındıkça yorulduğum
Tırnaklarımla tırmalayıp
Bir avuç umuda tutunduğum
Bu Yusufi zindan da
Düş yakamdan ey Nefsim
Utan biraz Ar eyle
Bırak yanayım pişmanlığımda
Beni küllerimden var eyle
…..
Hangi hikayeye sığınsın
Seninle olan kavgalar
İsterse çağlar boyu çınlasın
Babil’den bu yana savaşlar
Anlatamam bunu
Kelimenin irfanı yok
Öyle sığ öylesi kısır
Mana desen derin
Sarıklı cevşen de sır
Nasıl anlatayım
Bezmişliğimi bitmişliğimi
Söyle nasıl anlatayım
Amelle imanda çelişikliğimi
İnsaf eyle
Düş yakamdan ey nefsim
Tövbemi ateşimde har eyle
Bırak alnım secdeye değsin
Beni hayvandan insana var eyle
….
Duymasaydım peyamını
Bilmeseydim meramını
Resullerin Nebilerin
Galu beladan beri iştiyakını
Belki yaşar giderdim
Nebati bir hal ile
Bilmeden Rahman’ın ihtişamını
Nasıl anlatayım şimdi
Bana bir dava tebliğ edildi
Ruhum ateşe verilip
Sonsuz bir azapla tehdit edildi
Gayrı çekil aramızdan ey nefsim
Az biraz olsun ar eyle
Kaldır yüzümü yerden
Mahşer mizanımı gülizar eyle

…..
Şimdi sorma bana
Kenan diyarını Babil’i
Ben bilmem bilemem
Aklım almaz Kabil’le Habil’i
Aklım almaz geçse bin asır
Neden bu inkar
Neden bu kusur
Kimse duymaz
Duy beni Allahım
Şu nefsime secdeleri yâr eyle
Al bu kara balçığı benden
Ruhuma Rahmetini son diyâr eyle…

(Aydın Duran)