Turuncu gülüşler bıraktım cemre bekleyen bahara, ve bir tutam redifsiz masal...
Rüştüne ermemiş sevdalar astım çiçeğe gebe iğde dalına, dudak moru renginde...
Ve bir türkü tutturdum azad kuşları eşliğinde,
Duy beni eyy,
Duy da âh eyle...
Dök içini eyy dilsiz aşk !!
Bu hangi kınalı şafağın öyküsü...!!??
İçimdeki nehirler akarken şerha şerha,
Gönül istidadım parçalanırken lime lime,
Ben ölümsüz sevdalar ülkesi yaratırım inadına inadına..
Yaşadıklarım çocukça haylazlığım,
Erdemliğim kurşundan, bakma sen gözyaşlarıma...
İki mısra söz ekerken dil yarasına,
Şarap çanağı bir çift göz uykularımı bölerken,
Âşina olmadığım yetim âhı bakışların saplanır sineye,
Duy beni eyy,
Duy da âh eyle...
Bu satırları yazarken ruhuma zehrini emzirtiyor akrepler...
Duyana hercai köz, duymayana ahmak sözler...
Duy beni eyy,
Duy da âh eyle...
Kayıt Tarihi : 4.3.2024 12:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!