Duy Beni Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Kadir Mevla’m aşkta yüzüm gülmüyor,
Figan feryat eder oldum duy beni,
Vefasıza ömür verdim bilmiyor,
Etme n’olur bir yâr için zay beni.

Bu sevdayı koyan sensin, serime,
Kan kusarım düçar oldum vereme,
Kavuştur da beni nazlı yârime,
Kırk satırla kıyık kıyık kıy beni.

Ellerim koynumda mahzun kalırsam,
Yine bu aşkta da hüsran olursam,
Bir gün olur bu sevdadan ölürsem,
O yarinen bir mezara koy beni.

KURTOĞLU’YUM aha geldim giderim,
Tükenirim sinem pay pay ederim,
O yar değil ise bahtım kaderim,
Şu dünyada yaşamadım say beni,

1994